Pamplona! We zijn er nog maar net en al met al kwamen we soepel de stad in en bij ons Hotel: Pamplona Plaza, maar wat een grote stad is dit. Ik had geen idee, zeker niet dat het zo’n moderne stad zou zijn, ergens is Pamplona toch de oude, historische Spaanse stad waar “de Toros” achter jonge mannen aan rennen. Die oude stad is er vast, maar die hebben we nog niet gezien. Jan heeft net de plattegrond meegebracht en eerlijk gezegd, lijkt het me geen slecht idee om morgen te blijven en de stad te verkennen,” we wil see”.

 Vanmorgen vertrokken uit ons appartmento in Acedo. Eerst ontbeten, brood en verse asperges van onze gastvrouw, heerlijk plus een kopje thee, geperste sinaasappelen en yoghurt. We stonden gepakt en gezakt voor de deur om afscheid te nemen toen ik me liet ontvallen dat we de kerk graag hadden bekeken, maar dat we niet konden/wilden wachten op de mis van 13.15 u. O, maar dat is geen probleem: ik heb de sleutel! Ze ging ons op een drafje voor naar het kerkje en toen we binnenkwamen, waren we zeer verrast hoe mooi het was. Prachtig in de verf, goed onderhouden een kunstig ingelegde houten massieve vloer, prachtige banken, mooie verlichting enz. Ze vertelde dat de dorpsbewoners dit allemaal hadden gedaan. Het schilderen, de houten vloer leggen, nieuwe glas in lood ramen gemaakt en geplaatst. Ze hadden het geld ingezameld, maar ook gezamenlijk het werk verricht. Ook nu nog, het schoonhouden, bloemen verzorgen, enz. Hun werk. Zij speelt piano tijdens de mis en als begeleiding bij gezang. We waren onder de indruk. We hebben haar nogmaals omhelst en zijn vertrokken. Ze is echt de beste dorps ambassadeur die ik ooit ben tegengekomen.

Eerst richting Camping om nog wat eten voor onderweg in te slaan. Dan terug door het dorp richting Via Verde. We gingen erop waar we er gisteren afkwamen. Het pad was nog hetzelfde, gravel en keien, maar desalniettemin fijn omdat het zo rustig is. Het weer was meteen al goed, prachtig zonnig en weinig wind. Wij hadden gelukkig ook al niet te veel kleren aangedaan. Het mooie weer veroorzaakt wel ineens veel insecten, bijtjes, vliegjes enz. die nog niet zo veel vliegervaring hebben, want ze botsen steeds tegen ons aan. Belangrijk om je mond goed dicht te houden. Het eerste uur was het vrij rustig op de Via Verde. We reden langs Antzin, Mendilibarri en Murieta. We hoefden niet te veel te klimmen, maar wel goed manoeuvreren, dus toch inspannend. Vlak voor Estella werd het drukker, veel wandelaars, fietsers, wielrenners en een enkele hardloper. Gezellige drukte, maar voor ons extra goed opletten, omdat de meesten niet zo bezig zijn met de anderen, buiten hun eigen groepje. Mijn vader zou zeggen, ze lopen rond als een kip zonder kop. Een prima plek dus om even koffie te drinken op een van de bankjes langs de Via Verde. Het werd toen al aardig warm in de zon. 

Het traject van Estella naar Pamplona is flink heuvelachtig. Vanuit de Carlistenstad begint meteen een helling van 3 kilometer 4-7% klimmen. Dan volgt een afdaling in een vruchtbare vallei met graanvelden en wijnbouw. De dorpen zijn klein, maar veelvuldig aanwezig. Ze kunnen, bij wijze van spreken, naar elkaar zwaaien. We passeren Murugarren, Zabal en Arizala en klimmen nog even door tot Riezu, daar zou een restaurantje zijn. Het was even zoeken, maar toen vonden we een leuk, alternatief tentje aan een idyllisch pleintje. Het was er behoorlijk druk, maar we konden erbij. Heerlijk gegeten: een superlekkere salade voor ons samen en ieder een hamburger, ik vegetarisch en Jan iets met een X....... burger. Ook allebei lekker. Hierna konden we wel weer even verder klimmen. Ik was blij dat er iets meer bewolking was gekomen, want zelfs deze voorjaarszon is voor mij teveel. Gisteren heb ik maar een paar uur met ontblote armen gereden, die er nu uitzien als een lekkere biefstuk ;-(

We kwamen ook nog langs Salinas de Oro, de naam zegt het al: zoutwinning. Al eeuwenoud. Er zijn, ook nu nog enkele bassins in bedrijf. Bij Etxauri (840m) heeft Jan foto’s gemaakt van een geweldig uitzicht over het dal van de Rio Arga tot aan Pamplona. Tijdens de afdaling, daarna (heel stijl, dus heel hard) zagen we werkelijk een zwerm gieren, die daar, heb ik gelezen, op de rotsen nestelen.

Al met al dus weer zeer de moeite waard. Nog even plannen hoe nu verder, want van hieruit gaan we richting St. Jean-Pied-de-Port in Frankrijk en verlaten dan Spanje. Ging toch weer sneller dan we dachten...................