Vanmorgen vertrokken uit Lourdes. Ontbijt in het Hotel en nog even gekletst met onze gastvrouw, 79j. en nog altijd beschikbaar, omdat het Hotel verkopen geen optie is. Ook Lourdes worstelt blijkbaar met een zodanige terugloop van bezoekers/gelovigen, dat het ene na het andere Hotel sluit. Ondanks dat zagen we gisterenavond, tijdens onze rondwandeling, dat er in de “Catacomben”, een enorme ruimte onder de grond waar de mis werd opgedragen voor “witte donderdag” (voor de kenners), meer dan duizend bedevaartgangers, merendeel uit Italië, aanwezig waren. Er werd gebeden, gezongen en er waren enorme projectie schermen, waarop je alle handelingen kon volgen en de tekst, wisselend in verschillende talen, kon lezen of mee prevelen. Bij dit soort massale, goed georganiseerde manifestaties is het niet eenvoudig om onberoerd te blijven.

Het vertrek uit Lourdes, hadden we, zo goed en zo kwaad als het ging, voorbereid, maar viel toch niet mee. We moesten terug naar onze route, maar wilden niet helemaal terug waar we waren afgehaakt, maar door, zonder dat we op grote autowegen terecht zouden komen, dat viel nog niet mee. Na een beetje rondrijden, waardoor we kennis konden maken met Lourdes en omgeving, en op Google maps kijken waar we nu precies zaten en naar toe moesten, vonden we de afslag naar St-Creac en de D26..... daar moesten we zijn en vanaf dat moment was de route geen zorg meer.

We wisten dat er flink wat geklommen moest worden, maar de eerste klim ging redelijk geleidelijk, dat gaf de burger moed. Het weer was een beetje bewolkt, maar de temperatuur goed, dus we genoten van de prachtige route en schoten lekker op. We moesten wel in de gaten houden dat we op tijd ergens zouden lunchen, want er was niet veel aanbod. Vlakbij Bagneres-de-Bigorre stelde Jan voor om even van de route te gaan richting deze, best wel grote plaats. We deden dat en reden meteen door een industrie gebied, waar we, gelukkig vrij snel, een bistro spotten. We konden er eten en de batterijen opladen. Het was er behoorlijk druk. Het eten was oké, maar niet spectaculair. Ik cesar salade en Jan biefstuk, frites. Na chocolade mousse voor Jan en fruit voor mij. Je ziet dat de eetgewoontes van de Fransen ook meeveranderen onder Europese/Amerikaanse invloeden.

Omdat we in ieder geval genoeg gegeten hadden, konden we meteen onderdak plannen voor vanavond, want met Pasen voor de deur, wilden we geen risico’s nemen. Vanwege de vele klimmetjes, wilden we onze hand niet overspelen en kozen Nestier uit als uiterst doel. We konden terecht in het eerste beste Hotel wat Jan belde, dus dat was geregeld. Na de lunch een stukje terug gereden en verder op de D26. We hebben genoten van het landschap de wisselende uitzichten, de toppen van de Pyreneeën, overvliegende roofvogels en het prachtige weer. Het was zo’n beetje de eerste dag dat we de hele dag zonder jas en later ook zonder lange broek konden rijden. Heerlijk!

Naarmate we dichter bij ons einddoel kwamen, bleken de vele klimmetjes zijn tol te eisen. Vlak voor Heches hadden we allebei nog maar twee en ik uiteindelijk een sterretje. Omdat we wisten dat er ook na deze plaats nog geklommen moest worden, reden we even dit dorp in op zoek naar een Bar. Daarvoor moesten we nog even flink klimmen, richting kerk, en jawel er was een Bar met terras en een kleine dorpswinkel. Een hele opluchting. We mochten de batterij bijvullen onder het genot van een café au lait. We raakten met de jonge man achter de bar aan de praat en later ook nog met een andere dorpsbewoner. Zo bleven we toch nog even hangen. De jongen die deze tent runt, kwam uit Normandië. Hij had deze mogelijkheid gevonden via internet. Het hele gedoetje was van de Mairie/het dorp. Hij betaalde een redelijke huur en de Mairie betaalde de kosten voor noodzakelijke verbouwingen/aanpassingen. Iedereen tevreden. Hij een baan op een plek waar hij in zijn vrije tijd kon skiën, een half uurtje met de auto. Het dorp blij met een blijvende voorziening, waar ze terecht konden voor boodschappen, maar ook repas, bar, restaurant. Een bijkomend doel zijn natuurlijk de toeristen in de Zomer en dat blijken er nog steeds veel te zijn, meestal mensen die voorbijkomen, zoals wij, fietsers, motorrijders, wandelaars enz. We vroegen waarom er geen bord stond als je langs het dorp rijd, maar dat mag niet, vervuiling van de omgeving. Jammer voor hem, maar ook voor mensen zoals wij, want wij maar denken dat er in die dorpen niets is.........

Na dit genoeglijke samenzijn hebben we nog een uurtje gefietst. Ik ga zo de foto’s bekijken en samen met Jan plannen voor morgen. Saluut........