Net even rondgelopen door Foix en een biertje gedronken op onze goede aankomst. Mooie afsluiting van opnieuw, de 7e keer, een prachtige route. Wat ons betreft is het weer gelukt! En wat belangrijker is, we hebben heelveel verschillende nieuwe indrukken opgedaan, lekker gefietst en samen genoten, wat wil je nog meer.

Toen we vanmorgen wakker werden, wisten we nog niet zeker of we door konden. Jan had, ook vannacht nog, flink moeten overgeven en het was even de vraag hoe hij zich nu voelde. De route naar Foix, zou niet zo lang zijn, maar wel met een paar flinke klimmetjes. Eerst maar even ontbijten. Dat ging goed, maar rustig aan. Als je maag van streek is, moet je altijd even aftasten of een en ander wel goed valt. Gelukkig viel dat niet tegen. Jan hakte de knoop door en zei.......... we gaan.

Buitengekomen bleek het te regenen, helemaal niet mee bezig geweest. Onze regenkleding moest onder uit de tas worden gevist, een beetje gedoe, maar geen probleem. Goed ingepakt op weg. Jan reed linea recta naar de brug. We moeten rechtsaf. Richting St-Girons. Ik vroeg of dat de route uit het boekje was, hij wist dat niet, maar hij had geen zin om het boekje weer uit het mapje te halen. Uiteindelijk deed hij het toch, maar toen bleek dat we dan in St. Lizier omhoog moesten klimmen, vond hij dat een slechte optie. Ik snap dat je, als je je niet lekker voelt, kiest voor de gemakkelijke weg, dus ging ik akkoord. Wij en route, eerst een stukje over een fietspad, dan verder langs de D117, niet mijn voorkeur, maar go go go. Na 2 km rijden we door Lorp en richting Lorp-Sentaraille, Jan roept dat we fout zitten, we rijden van St-Girons af i.p.v. er naar toe. Overgestoken en omgedraaid, terug. Bij St.Lizier zei Jan: laten we maar de route door het dorp nemen (chapeau!) zo gezegd, zo gedaan en voor we het wisten zaten we precies daar waar we moestenzijn.

De regen viel mee, maar de eerste 20 km konden we nog niet zonder regenkleding. Het miezerde een beetje, maar aangezien het niet koud was, werd mijn jas vanbinnen natter dan van buiten. Daarom toch maar uitgedaan. De route was mooi, we reden weer door een Natuurpark, d.w.z. veel natuur en weinig tot geen dorpen en/of boerderijen. De wegen waren goed en we hadden zo’n beetje gelijke steigingen, 13% en dalingen, regelmatig afgewisseld. Je komt dan in een zekere kadans. Uiteindelijk zaten we na ca.20 km op de hoogste top van vandaag: 670 m. Daarna een lange afdaling tot de Grotte du Mas d’Azil. We hadden 38 km gereden en toen we net voor de ingang van de grot een Restaurantje zagen, wilden we eerst koffie drinken en de batterijen opladen, maar uiteindelijk namen we het menu van : “Joyeux Paques” ........ omelet met wilde asperges en salade met droge ham. Jan met een café au lait en ik een café gourment! Was heerlijk. Het was een simpel huisje met een terras eraan en werd gerund door een stel Hollandse meiden, die uitstekend Frans spraken. Leuk om te zien. Daarna verder, maar eerst door de grot gefietst, een heel bijzondere ervaring, deels door de ruimte, maar ook door de lage temperatuur en het lawaai van het stromende water. Indrukwekkende ervaring weer, nog nooit eerder gezien. Hierna op weg naar Gabre, ook weer een mooie route door een schattig, fris groen, aandoenlijk landschap. Nog een beetje klimmen, dan langs Pas de Portel en bij Baulou kunnen we kiezen uit de gewone route of een VuaVerde (oude spoorlijn) als alternatief. We kiezen voor de Via Verde.

Het weer was langzaam maar zeker veranderd in een prachtige zonnige middag. Aan het eind van de oude spoorlijn nog even rechtsaf, richting Vernajoul St-Sauveur en dan ineens zijn we in Foix. Jan vraagt de eerste de beste meneer of hij misschien wist waar Hotel Lons te vinden is en jawel, we konden er zo naar toe rijden. We zagen onderweg ook al een trein staan in Foix, dus ook dat komt goed. Over het algemeen komen we samen met de plattegrond van een stad en ons gezond verstand overal. Zo zijn we nu ook nog even door de stad gestruind. Een prachtig kasteel, boven op de berg, wat nu gerestaureerd wordt, de kathedraal, de winkelstraten, restaurants, terrasjes en overdekte markten. Er zijn veel plekken waar we ons inmiddels, ook al was het maar kort, thuis hebben gevoeld.

We stoppen nog niet met de blog, omdat we Salviac als echte einddoel hebben. Dus nog een paar dagen en dan stopt het weer even. We hopen dat jullie een beeld hebben gekregen van onze tocht met zijn vele facetten. Wij danken jullie nogmaals voor het volgen en ook voor de lieve, leuke, warme, bemoedigende enz.enz. reacties.