We zijn hier al van gisteren rond 13.00 u. Dat we nog niets hebben laten weten, was omdat ik gisterenmorgen ineens werd geconfronteerd met dezelfde symptomen als Jan in St. Lizier. Misselijk en  rommelige darmen. Ik dacht in eerste instantie dat het wel mee zou vallen. We hadden goed geslapen en ontbeten in Cahors, dus stonden in de startblokken voor de laatste ronde. Ik nam maar alvast een norit, om de boel een beetje rustig te houden. Het fietsen ging goed, we waren snel Cahors uit en reden langs de Lot, altijd leuk. In Douelle de ijzeren brug over en dan eerst nog een stukje ten noorden van de rivier en dan richting Salviac over Catus. Jan kocht een chauson au Pomme bij de bakker in Catus, inmiddels traditie, maar ik nam nog maar een norit.....  een eindje verder even een Koffiestop. Ik alleen warm water. Drinken is altijd goed. Er kwamen twee fietsers langs, die even stopten om te kletsen. Het waren Amerikanen, die al jaren (ongeveer net zo lang als Jan) een huis hebben in het dorp Salviac, vlakbij de Mairie. Ze waren na hun pensioen hier definitief komen wonen wanwege hun passie voor fietsen. Volgens mij fietsen ze iedere dag. Ze waren ook lid van de fietsclub van Salviac. Ze vroegen of dat iets voor ons was, het was een redelijk internationale groep. Ze zeiden het huis van Jan te kennen, fietsten/wandelden daar regelmatig langs. Hadden er zelfs een keer een foto’s n gemaakt. Grappig. 

Aangekomen in Salviac eerst nog thee gedronken samen met Reinout en Caressa. Daarna onze was verzameld, gewoon onze tassen omgekieperd en gesorteerd. Ik had ondertussen mijn maag geleegd in het toilet, dacht dat dat zou helpen. Uiteindelijk ben ik toch maar naar bed gegaan, was in eerste instantie heerlijk om lekker te liggen en niets te hoeven. Daarna kreeg ik verhoging, overal pijn en onrust in mijn lijf, maar ik moet zeggen..... op dit moment lijkt het beest verdwenen. Ik ga me aankleden en naar beneden. Al met al doet dit natuurlijk niets af aan de geweldige, pittige, maar vooral interessante tocht, waar we allebei intens van hebben genoten. Jan zet nog een paar foto’s, maar ik stop met de verhalen. Het was leuk om te doen!