We waren ereven niet met de blog, maar we hebben wel gefietst en daarom zal ik eerst een beknopt verslag van gisteren geven en daarna het verslag van vandaag maken.

“ Thank God for WiFi” ?

Na een sober, maar verder prima, zelfgeorganiseerd ontbijt op onze kamer zijn we gepakt en gezakt op onze fiets gestapt en dankzij onze oefentocht van dinsdag reden we direct de goede kant op en waren we snel buiten de stad. Het eerste stuk was nog niet zo interessant, omdat we met veel kunst en vliegwerk de A54 (de grote weg naar het vliegveld) moesten ontwijken en er dus een heel stuk naast reden. De vliegtuigen stegen vlakbij op, zelden zo dichtbij van onderen gezien. Daar kwam nog bij dat Jan al na ca. 13 km een lekke band kreeg. Gelukkig kon hij dit snel oplossen. Een gemeen klein potnageltje had zich binnengedrongen. Het gat was superklein, en dus snel geplakt met dank aan solutie, de bandenplak. Vervolgens de N634, drukke weg, gevolgd over het gravelpad wat er eerst links en daarna rechts naast lag. Niet fameus omdat dit heel zwaar rijdt en volop energie kost, ook van de batterijen. Toen we eenmaal afgeslagen waren richting het plaatsje Oins, begon het echt leuk te worden. Aan de paaltjes en andere borden, maar ook aan de wandelende pelgrims, zagen we dat we de weg deelden met hen. Zij verlaten regelmatig de (auto/fiets) weg en lopen grote stukken over de velden en door bossen. Het lijkt of zij nog grotere afstanden afleggen dan wij.

Het fietsen ging ons goed af, maar de lucht begon wel te betrekken. Dus even schuilen bij een overdekte waterplaats en na een korte koffiepauze gingen we op weg naar Boimorto. Daar vonden we, na even zoeken, een restaurant, waar we een zeer uitgebreide, voedzame maaltijd kregen voor slechts €20,=, onvoorstelbaar. Het was er best druk, voornamelijk mannen. Blijkbaar eten vrouwen ergens anders of thuis?! Tijdens het eten konden we even drogen en de batterijen opladen. In eerste instantie dacht Jan nog naar Lugo te rijden, maar meer dan 100 km op een dag, ging me iets te ver.

Onze volgende stop was Sobrado in het dal van de Rio Tambre. Aangekondigd als een indrukwekkend bolwerk van de kerk voor de pelgrims. Het Monasterio de Santa Maria de Sobrado. Reeds in 920 gesticht door de Benedictijnen en verder gebouwd rond 1142. Het is nog steeds indrukwekkend en veel pelgrims overnachten hier, maar op dit moment wordt de kerk gerestaureerd en staat hij bijna volledig in de stijgers. Het overnachten kan nog steeds, maar op het moment dat wij er waren, was dit nog niet open. We zijn er op ons gemakje nog even rondgereden en daarna richting Friol gereden. We wisten dat daar mogelijkheden zouden zijn om te overnachten en omdat het steeds meer ging regenen, wel afgewisseld met zon, vonden we ca.80 km wel genoeg voor deze eerste dag. Gelukkig vonden we vrij snel een pension met een vriendelijke dame, die ons naar de kamer bracht op de 3de verdieping, met de trap. Deze trap zijn we nog heel wat keren over gegaan naar het café beneden, o.a. om te kijken of de WiFi daar wel werkte, om even boodschapjes te doen in het dorp en om beneden op ons gemak een biertje te drinken. Geen WiFi/geen blog, dus dan maar vroeg slapen, maar aangezien we een luidruchtig (krakend) matras hadden met nog van die ouderwetse (spiraal)veren erin, duurde dat ook nog even.