Klinkt als een “Spaanse” groet, maar dit is het plaatsje waar we nu zijn. We hebben wat minder gereden dan gisteren, maar dat kwam deels omdat we laat, min of meer geradbraakt, wakker werden, maar ook omdat het maar niet warm wilde worden vandaag, flink waaide en helaas aan het einde van de middag weer een stevige bui. Mede daardoor zie ik er uit alsof ik de hele dag met mijn gezicht in de zon heb gezeten, lekker gloeiend.

Ons vertrek vanmorgen uit Friol was niet heel vroeg, maar verliep goed. Beetje sober ontbijt in het café beneden met wel heerlijke koffie (moet zeggen dat de koffie eigenlijk overal super lekker is). We waren snel buiten het dorp en volgden de LU232 richting Lugo over Cota, Vilalbite, Ombreire, langs de RIO Mino en door Meilan. Mooie route en prachtige doorkijkjes vanaf onze route. Samenvattend zien we stoere, bunkerachtige huizen, omringt door kleine percelen van een puur, oorspronkelijk landschap. Alles ook heel sober en eenvoudig, behalve in de buurt van de steden, waar dure, moderne villa’s staan met daarbij passende auto’s en rijk aangelegde tuinen. Gelukkig zijn ze in de minderheid. Deze huizen hebben over het algemene ook grote hekken en meerdere, agressieve honden, die het “fort” moeten bewaken als de baasjes er niet zijn. Deze arme honden, zijn voor ons, helaas, nogal storende elementen, omdat we er, zo nu en dan, behoorlijk van schrikken. Een enkele hond rent (wild enthousiast) met ons mee of achter ons aan, niet helemaal goed in te schatten. Jan moest zich vanmiddag nog even goed kwaad maken om de hond te ontmoedigen.

Tegen de middag kwamen we aan in Lugo. Een mooie stad met, rond het oude centrum, een zeer indrukwekkende, vrijwel onbeschadigde, oude stadsmuur, die oorspronkelijk, midden 3e eeuw is aangelegd door de Romeinen. Hij is 10 meter hoog en 5 meter dik met halfronde torens. Je kunt de volle 2140 meter rond de binnenstad bewandelen. Twee van de 10 authentieke stadspoorten hebben we tijdens onze doortocht gezien. Ook hebben we de 12e eeuwse Kathedraal, van oorsprong Romaans, van binnen en van buiten bewonderd. Hij heeft gelijkenis met de Kathedraal van Santiago. Ook hier overdadige barokke versieringen, maar met al dat goud en de onvoorstelbare knappe beelden en houtsnijwerk enz. Heel bijzonder.

Na Lugo doorgereden naar Castroverde, waar een restaurant zou zijn en jawel. Het begon net te regenen, dus het kwam goed uit om even te verpozen. We mochten weer de batterijen opladen en ook hier zaten weer vooral mannen en waren de borden opgeladen met immense porties, die voor mij, ondanks onze workout op de fiets, niet weg te werken zijn. Eerst een bord groente, bonen, aardappelsoep. Het bord was zo vol, dat er ook op het onderbond een laagje soep lag. Daarna 5 gehaktballen met frietje, lekker, maar ook veel. Tot slot een stukje heerlijke kaas met een stuk brood, glas rode wijn en natuurlijk water en ook nog chocoladevla. Het (en ik) kon niet op. Tijdens het eten ging ik even kijken of de batterijen al opgeladen waren, ging goed. Even later ging Jan kijken en toen bleek dat zijn batterij was blijven steken op twee sterretjes. Dus nog wat langer gebleven. Uiteindelijk weer op de fiets gestapt, wetend dat er nog een paar flinke klimmetjes moesten komen, de regen niet meer ophield en we het voor een tweede dag wel genoeg vonden, zijn we net na 16.00 u. neergestreken in O Cadabo, in een prachtige Auberge “Portasanta”. We hebben prachtige moderne bedden en een eigen kamer, dus gaat helemaal goedkomen. Tot later!