Door een beetje haperende verbinding gisterenavond kon ik mijn verhaal niet helemaal afmaken en Jan geen enkele foto verzenden. Nu in ons Hotel Tudanca in Miranda de Ebro, hopen we dat weer goed te maken.

Eerst nog even over Poza de la Sal. Een heel interessant oud stadje tegen de bergen aangeplakt. Het wordt het “balkon van de Burebastreek” genoemd. In de strijd voor de afhankelijkheid van de Carlisten, vormde Poza samen met Ona en Frias de verdediging aan de noordkant van de Burebastreek. Met de fiets kan je al boven door de stadsmuur het historische stadje inrijden, door nauwe beschaduwde straatjes richting pleintje aan de voet van de 13e eeuwse kerk San Cosme y San Damian. De stevige kerktoren maakt deel uit van de verdedigingsmuren. Achter een fraai versierde stadspoort bevindt zich een open plein met uitzicht op de vallei, waarachter ons Hotel bleek te staan. Daar aangekomen hebben we snel onze spullen op de kamer gezet en konden we direct aanschuiven in het restaurant. Heerlijk gegeten, salade, een erwtenschotel met spekjes, croquettes met friet en bloedworst, een kalfsfilet en rijstepap en frambozen bavarois na. En ook nog heerlijke rode wijn, Super! Daarna nog even door het plaatsje gefietst en naar de zoutbassins. Hier heeft door de eeuwen heen zoutwinning plaats gevonden en in 2001 werd het nationaal erfgoed. Reeds in de Romeinse tijd bewaakte een vesting de installaties in de uitgang van het dal en in de 10de eeuw was Poza een van de belangrijkste leveranciers vanzout in Noord-Spanje. Ze hadden alles ook prachtig in oude staat teruggebracht. Leuk om te zien.

Vanmorgen vertrokken terwijl het nog mistig was en koud. We hadden ontbeten op de kamer en voor onderweg heet water gevraagd in het restaurant. Als enige gast moesten we het verder zelf even oplossen. Geen probleem natuurlijk. Frisse start, maar wel weer een mooie landelijke route met weinig verkeer op weg naar Ona. We zijn er even ingereden om wat boodschappen te doen en het marktplein te bekijken. Er bleken meer mooie plekjes te zijn, dus even rondgetoerd. Na Ona klimmen we over rustige landweggetjes gestaag omhoog tussen de bergruggen van Sierra de Ona en en Sierra de Pancorbo, een weg die al bij de Romeinen in gebruik was. Voorbij La Molina del Portillo buigt de weg af van het riviertje met enkele venijnige klimmetjes. Vanaf Cubilla volgt een rechte weg door het natuurgebied van Obarenes, prachtige rit! Ondertussen was de zon aardig doorgebroken. We hebben een paar keer koffie gedronken en wat gesnackt, zittend in het zonnetje. Een keer op een prachtig, net gerenoveerd dorpspleintje. Volgens mij ben ik ook een beetje verbrand, dus morgen maar op tijd smeren.

Het was vandaag een mooie, rustige tocht. Alles werkte mee, het weer, de route liep soepel en we hadden geen haast. Na het natuurgebied nog wat gezigzagd onder, over en langs treinrailzen, auto banen en rivieren om in Miranda de Ebro aan te komen. Een drukke stad met cellulose en kunstvezel industrie, gelegen aan kruisende spoor- en hoofdwegen. Ook historische routes kruisten hier en de Romeinen bewaakten een van de weinige overgangen van de Rio Ebro. We zijn net even de stad ingegaan, maar nu zijn de Spanjaarden nergens te vinden. Dat komt pas vanavond als om 20.30 u de restaurants open gaan. Gelukkig konden we nog wel een biertje drinken op het terras aan een vriendelijk plein (place de Espana) met een muziektent en waar de lantarenpalen versierd werden met guirlandes van nepbloemen. Altijd leuk om mensen zo bezig te zien. Daarna terug gewandeld naar het Hotel, waar we nu aan de blog werken. Misschien gaan we zo nog een hapje eten....... tot later!