Het was een super fietsdag! Eigenlijk helemaal een bijzondere dag. Vanmorgen op tijd op. Een overheerlijk luxe ontbijt. Lekker de tijd genomen om alles op te eten. Spullen 3 verdiepingen naar beneden gesjouwd. Alles op de fiets en richting Kathedraal in de wijk Ste.Marie. We waren er ruim op tijd, een café/bar was al open. We hadden dus ook nog even tijd om de Kathedraal binnen te lopen en vanmorgen sprong, anders dan gisteren, spontaan het licht aan, waardoor we meer konden zien. Daarna buiten, op de rand van een monument, op Paul en Marion gewacht. Ze waren iets verlaat, omdat de hond ziek was geworden, hij moest overgeven, maar ze waren toch gekomen. Jan en Paul zijn oude vrienden en hadden elkaar al meer dan 45 jaar niet gezien. Het was dus sowieso leuk dat ze elkaar meteen herkenden. We zijn op het terras gaan zitten, heerlijke cappuccino met slagroom besteld en......... meer dan een uur met elkaar gekletst. Voor Jan en Paul was het vooral bijpraten en oude herinneringen ophalen, voor Marion en mij kennismaken. De tijd vloog om, maar op een gegeven moment, na een tweede cappuccino, vonden we het tijd om te gaan fietsen, want ons doel voor vandaag was Lourdes en dat is gelukt. Voor ons allemaal, maar vooral voor Jan en Paul, was deze ontmoeting bijzonder en wat goed dat het na zoveel jaren lijkt of het gisteren was...........

We vertrokken en reden, dankzij goed overleg en voorbereiding gisterenavond, zo de goede kant op en waren in no time buiten Oloron Ste-Marie. Het was eigenlijk ook meteen een mooie route. Eerst een landelijk, open gebied en later hebben we echt heel lang door het prachtige “foret Oloron” gereden. Behalve dat dit bos oud en indrukwekkend is, was ook het moment perfect. De loofbomen waren allemaal net opengesprongen. Een enorme waas van schitterende lichtgroene blaadjes omringde de oeroude stammen. Daartussen ook nog iele jonge bomen en af en toe de zon. Magisch. Het lichte groen werd af en toe afgewisseld met donkergroen, zodra er een grote groep, oude dennen stonden. We genoten allebei van deze omgeving, maar zeker ook van de perfecte fietsroute door dit bos. We slingerde erdoorheen alsof de weg voor ons was aangelegd. Ook de hoogte verschillen, waren zo, dat we amper hoefden te schakelen of de batterij aan te zetten. Met andere woorden: volop genieten.

Er waren vandaag ook wel, bij een dorp, een brug of een overgang naar een andere weg, stevige hellingen. Soms wel 10-15% dan roep ik wel eens: “blij met mijn batterij”, maar gelukkigwas dat maar af en toe nodig.

Bij Arudy zou er een Restaurant zijn. De timing was perfect, dus naar het centrum gereden en gekozen voor een, er best goed uitziend, Logis Hotel, waar de lunch nog volop bezig was. Wat hebben we heerlijk gegeten: soep vooraf, salade met heerlijke gevulde eieren, Jan een sausice en ik een soort blinde vink met een bonen, groentemix, waar ik erg van houd. Een glas rode wijn, water en als toetje Ile flottant en appelgebak. Toen we buiten kwamen bleek het geregend te hebben, maar nu was het droog. Je snapt dat we daarna in een ruk door konden. ;-)

Na Arudy weer een mooie fietsroute, weer anders, we slingerden nu tussen de landerijen door, kleine dorpjes, langs rivieren en spoor, over bruggen enz. Af en toe zagen we de Pyreneeën steeds dichter bij komen, soms zagen we ze niet. Langs een veld, vol met schapen, zagen we een samenscholing van deze beesten bij een zwart schaap in paniek. Dichterbij bleek hij vast te zitten in een plastic omheining , een beetje slap net met grote gaten, van wel 8x8 cm. Hij raakte steeds verder verstrikt en de andere schapen stonden er een beetjes schaapachtig bij. Wij stopten en Jan aarzelde geen moment, het schaap moest geholpen worden. Zodra hij naar bovenklom stopte er een auto en nog een en nog een. Een jong vrouw kwam aangerend. Zij met Jan naar het schaap, vastgehouden en losgesneden met zijn mes. Het schaap huppelde blij weg en de rest ook. De toeschouwers waren blij dat “le mouton etait sauve”. Je maakt wat mee. Aangezien Jan het fototoestel had, was ik een beetje laat met vastleggen, maar we hebben wel iets.

Ook het laatste stuk was prachtig eerst heel lang langs de rivier “Gave de Pau” gereden en daarna door het bos van Lourdes en toen waren we ineens hier. We hebben het eerste het beste Hotel genomen. Een aardige dame van 79 jaar, die eigenlijk niet weg kan, omdat ook Lourdes geen garantie meer blijkt te zijn voor geluk. In dit geval wel voor ons, want wij hebben weer een bedje, douche, toilet enz. gevonden.