Vandaag de dag van vertrek! Heerlijk geslapen, supergoed ontbijt in een ruimte van het Hotel, van waaruit we over de rivier keken en naar de brug. Kon niet beter. Had nog even gegoogeld hoe laat de treinen vertrokken. In principe ieder uur. 10.05, 11.07 enz. We gingen voor 10.05 uur. Na het ontbijt sleutel van de fietsopslag opgehaald, de spullen naar beneden en naar buiten gesjouwd, fietsen uit de opslag gehaald...... onee....... net was de deur van de opslag nog open en nu op slot en onze sleutel past niet. Jan terug naar het “Hoofd” Hotel aan het plein. Niemand te vinden. Hoemoemenoe???

Na enig gedoe bleek dat Jan de sleutel van de garage had gekregen en niet van onze fietsberging. Nieuwe sleutel, nieuwe kansen en yes....... al snel waren we op weg naar het station. Daar moesten nog kaartjes worden gekocht en met de fietsen naar het juiste perron. Op het planbord stond onze trein aangekondigd, dus wij op zoek naar een kaartjes balie, machine of iets dergelijks. 2e paasdag is hier een vrije dag, dus geen loket, wel een machine en een super aardige meneer, die ook al aan het wachten was. Hij hielp ons van stap 1 tot de kaartjes uit de machine rolden. Super!!! Toen bleek onze trein op het info scherm zomaar een ander tijdstip te hebben gekregen: 10.17 u. Oké, waarschijnlijk vertraging. Jan zei, ik ga nog even een paar foto’s maken. Hij weg. Ik zit nog even te kletsen met de aardige meneer toen op het scherm de trein van 10.17 u ineens verdween. De eerstvolgende trein werd dus 11.07u. Dat werd dus een uur wachten. Ik kijken waar Jan naar toe was, maar zag hem nergens. Uiteindelijk, toen hij terug was, besloten we om nog maar even door Foix te rijden i.p.v. te zitten wachten. Tijdens dit rondje, ontdekte we dat we al aardig wat van Foix hadden gezien, zeker toen we ineens weer voor Hotel Lons stonden. Door een rare manoeuvre ging ik ook nog even onderuit. Gelukkig geen schade, maar wel een goede reden om maar gewoon te wachten bij het station. Zo gezegd, zo gedaan. Daar aangekomen bleek de trein van 11.07 vertraging te hebben, 5 minuten. Geduld is een schone zaak!

Eenmaal in de trein ging alles gesmeerd. Zeker tot Toulouse. Fietsen neergezet op daarvoor bedoelde plek. Daarnaast gaan zitten en rijden maar. Koffie gedronken uit onze eigen thermoskan. Binnen een uur waren we in Toulouse. Daar moesten we overstappen voor de trein naar Cahors. Fietsen uit de trein, de trap af en daarna weer een trap op. De trein naar Cahors stond op het punt om te vertrekken. Wij rennen naar de deur waar de fietsen in mochten, meteen naar binnen. De trein vertrekt. Pffffff.... In deze trein moesten de fietsen met het voorwiel opgehangen worden aan een daarvoor aanwezige haak aan het plafond. Maar dat kon niet omdat daaronder mensen zaten. De trein was ook behoorlijk vol. Een Fransman begon de jongelui, die op die plek zaten aan te spreken dat ze een andere plek moesten zoeken, zodat de fietsen opgehangen konden worden. Dat viel niet mee, want iedereen zat met oortjes in of een koptelefoon op, absurde situatie. Uiteindelijk lukte het, een paar jongens kregen het door, zeiden sorry en vertrokken. Onze fietsen gingen aan de haak. Het bleef druk en wij hingen, stonden allemaal zo goed en zo kwaad als het ging.

In Cahors nog een keer een tour de fors om de fietsen naar buiten te krijgen, maar toen konden we weer even fietsen.... niet zo heel lang, want in geen tijd, stonden we voor onze favoriete “jeugdherberg” oftewel Herberque de Jeunesse. En ....... erwas plaats in de herberg. Spullen binnengezet. Even een en ander geordend, mijn tas gefikst, er was een schroefje los, omgekleed en de stad Cahors in. Eerst naar het Franse VVV voor een route planning voor morgen. Daarna een biertje op een terras. Heerlijk weer, lekker ontspannen kletsen en kijken. Daarna gewandeld, restaurant gezocht. We hadden iets gevonden, maar zodra we ons drankje hadden bleek dat de elektriciteit was uitgevallen. Ze waren niet in paniek, maar na meer dan een half uur was het probleem nog niet opgelost. Heel vervelend voor hen, want het terras zat goed vol. Wij zijn op zoek gegaan en hebben een leuk restaurant gevonden, waar we al eens eerder hadden gegeten en waar het nu ook heel gezellig en lekker was. Een mooie afsluiting van een mooi avontuur. Jan heeft net nog wat foto’s geplaatst en ik dit verhaal. Morgen fietsen we naar Salviac. Zal ik ook nog even verslag van doen. Daarna stopt het. Opnieuw dank voor jullie reacties. Zal ook dit gaan missen, maar het was super leuk.